Te veel magnesium: De belangrijkste vragen en antwoorden (09/23)

Elke gezonde volwassene draagt ongeveer 25 mg magnesium in zijn lichaam. Ongeveer 67% hiervan zit in de botten. Slechts 0,8 – 1% circuleert in je lichaam met het bloed. De rest van het magnesium zit in organen met een hoge metabolische activiteit, zoals de spieren, het hart en het centrale zenuwstelsel (10).

Magnesium is nodig voor zowel de RNA als de DNA synthese. Het is ook nodig voor de eiwitsynthese. Magnesium helpt ook bij de overdracht van elektrische prikkeling in je spiercellen of neuronen (neuromusculaire geleiding) (1).

Maar dat is nog niet alles. Bovendien regelt magnesium de spiercontractie, de bloeddruk, de zenuwtransmissie, de prikkelbaarheid van het hart, het glucose- en insulinemetabolisme en de spanning van afzonderlijke bloedvaten (vasomotorische toon) (4).

Magnesium kan ook helpen tegen stress, zowel lichamelijk als psychisch. Dagelijkse inname kan de fysiologische regulatie van het sympatische en parasympatische zenuwstelsel verbeteren. Dit betekent dat het lichaam ondersteund wordt bij het op natuurlijke wijze reguleren van beide effecten (9).

• Sympathisch zenuwstelsel effect – vechten of vluchten: Het is er om je organisme voor te bereiden op fysieke zowel als mentale prestaties. De luchtwegen worden wijder, het hart klopt sterker en sneller en de darmactiviteit vermindert.
• Parasympatisch effect – rust en spijsvertering: Het is er om je organisme te ontspannen en de reserves van het lichaam aan te vullen. De spijsvertering en verschillende stofwisselingsprocessen worden gestimuleerd.

Graanproducten, noten, aardappelen en groene groenten hebben een hoger magnesiumgehalte dan bijvoorbeeld vlees of zuivelproducten. De typische hoofdbronnen van magnesium zijn aardappelen, dranken, zuivelproducten en brood en gebak (5).

Hieronder hebben we een tabel met voedingsmiddelen opgesomd om je te helpen de magnesiumverhouding te begrijpen (6):

Er zijn ook supplementen als alternatieve of aanvullende voorziening. Hoe je magnesiumsupplementen inneemt, bepaal je helemaal zelf. De volgende opties zijn beschikbaar

• Bruistabletten/oplostabletten
• Drinkbare korrels/oplosbaar poeder
• kant-en-klare vloeistof
• Directe/klare korrels
• Capsules

Zoals je ziet, heb je de keuze om het preparaat te drinken of door te slikken. Zelfs als je het haastig moet innemen, heb je een geschikt alternatief om uit te kiezen.

De meeste bijwerkingen hebben een directe invloed op het bovenlichaam. Andere beïnvloeden de waarneming en de eigen gevoelens van het lichaam. De bijwerkingen van te veel magnesium zijn voor het grootste deel vrij algemeen en niet-specifiek.

In principe is te veel magnesium innemen moeilijk te bereiken en moet het over een lange periode gebeuren om bijwerkingen te krijgen.

De typische bijwerkingen van het innemen van te veel magnesium zijn:

Zachte ontlasting/diarree

Door de laxerende werking van magnesium kan een teveel aan magnesium maag-darmklachten veroorzaken, evenals zachte ontlasting en zelfs diarree (12). Bij een gezonde nierfunctie zou dit echter na één tot twee dagen moeten afnemen na het verminderen van de magnesium inname.

Zachte ontlasting en diarree zijn reacties van de darm, omdat die niet meer magnesium kan opnemen. Het is geen gevaar voor de gezondheid, maar je moet er toch op reageren.

Misselijkheid/overgeven

Een andere bijwerking van te veel magnesium die voorlopig onschadelijk is, is misselijkheid. Dit kan overgaan in braken.

Ook hier is er geen acuut gezondheidsrisico. Toch is het een waarschuwingsteken van je lichaam. Zowel bij braken als bij diarree is het belangrijk voldoende water te drinken om de uitgescheiden vloeistoffen te compenseren.

Verzwakking/afwezigheid van spierreflexen

Deze bijwerking is een teken van een magnesiumoverschot over een lange periode. Als je een verzwakking van het reactievermogen en de spierreflexen ervaart, moet je een arts raadplegen.

Verlies van spierreflexen is geen levensbedreigende bijwerking, maar het is wel ernstig.

Duizeligheid/perceptuele stoornissen

Verstoring van de coördinatie en het bewegingsapparaat is een ander gevolg dat door een inname van te veel magnesium teweeggebracht kan worden.

Duizeligheid en waarnemingsstoornissen worden in gang gezet door het centrale zenuwstelsel. Magnesium heeft onder andere hierop een effect, vandaar dat deze bijwerkingen kunnen optreden (10).

Daling van de bloeddruk

Te veel magnesium kan ook een daling van de bloeddruk en een tragere polsslag veroorzaken. In dit geval moet je, net als bij de twee eerder genoemde bijwerkingen, naar een dokter gaan om je te laten onderzoeken.

Lage bloeddruk over een lange periode kan het risico op onderliggende depressie vergroten (13).

Vermoeidheid/moeheid/zich zwak voelen

Vermoeidheid en moeheid kunnen het gevolg zijn van de inname van te veel magnesium. Meestal wordt zo’n gevoel van zwakte opgewekt door een vertraagde polsslag en lage bloeddruk.

Door de vertraagde polsslag wordt de zuurstoftoevoer vertraagd, wat vermoeidheid en een gevoel van zwakte tot gevolg heeft.

Vertraagde ademhaling (ademhalingsdepressie)

Ademhalingsdepressie door een teveel aan magnesium is merkbaar aan een trage ademhaling, die in het verdere verloop tot kortademigheid en kortademigheid kan leiden. Slaapproblemen, angst en vermoeidheid kunnen ook door ademhalingsdepressie veroorzaakt worden.

De mate van ademhalingsdepressie kan bepaald worden met een door een arts afgenomen bloedmonster. Daarbij kan ook bepaald worden of het een gevaar voor de gezondheid is.

Hartritmestoornissen

Het menselijk hart slaat gemiddeld zo’n 60 – 80 keer per minuut. Men spreekt van een hartritmestoornis als het hart langzamer, sneller of onregelmatig slaat (14).

Als het langzamer slaat (minder dan 60 slagen per minuut), heet het tachycardie. Als het sneller slaat (meer dan 100 slagen per minuut), heet het bradycardie. Aritmie is de naam die gegeven wordt aan een onregelmatige hartslag (“stotteren”).

De samenstelling van de bloedzouten (elektrolyten) moet altijd in evenwicht zijn, want deze kunnen een hartritmestoornis uitlokken.

In het ergste geval kan een hartritmestoornis tot een hartstilstand leiden. Zonder onmiddellijke behandeling leidt dit uiteindelijk tot de dood.